نام فلسطین برای هیچکدام از ما ناشناخته نیست . از همان روزهای کودکی و راهپیمایی های روز قدس که دستهای کوچکمان ، صدای کودکانه مان را در گفتن مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل همراهی می کرد تا امروز که فرزندانمان در کنارمان همان کلمات را تکرار می کنند با این نام و آنچه بر سر امت مظلوم آن می آید آشنائیم. نام فلسطین برای ما همواره یاد آور انتفاضه ، سنگ ، مظلومیت ، اشغال ، مقاومت و شهادت است .
در این میان چیزی که همیشه مرا به تعجب وامیداشت و بغض سنگین در گلو مانده ام در این سالهای زندگی را بیشتر بر می انگیخت غفلت دنیای اسلام و خصوصا کشورهای عربی بود . کسانی که اگر با هم اتحاد داشتند می توانستند هزاران بار ریشه دشمن قسم خورده خود را خشک کنند .
این روزها چنان از مشاهده وضع کنونی غزه و مردم مظلوم فلسطین و حتی اختلافات جاهلانه میان احزاب آنان در زمانی که وحدت برایشان یک نیاز ضروری است اندوهگین شده ام که قلبم از درد و رنج آکنده گردیده است . از خودم می پرسم چرا نباید امت اسلامی متحد گردد تا بتواند در مقابل حمله اسلام ستیزان صهیون و اربابان آنها بایستیم ؟
کاش کسی به حکّام ملتهای اسلامی بگوید : از این همه اختلاف و بی تفاوتی چه چیزی جز حقارت و ضعف نصیبتان شده است که اینگونه بدان دل بسته اید؟ چرا ما نباید موجب احیاء ابهّت اسلام و مسلمین باشیم ؟ چرا این همه قدرتی که خداوند در اختیار ما ملت اسلامی گذاشته است نباید بتواند جلودار قتل عام کودکان بی گناه و خواهران و برادران مسلمانمان در فلسطین و لبنان و عراق و افغانستان گردد ؟ جایی که به قول رهبر معظم مان اگر تمام کشور های اسلامی یک روز ، تنها یک روز نفت را بر اسرائیل ببندند او را به خاک سیاه خواهند نشاند ؛ چه چیزی باعث می شود این چنین مقهور و منفعل در برابر عربده جویی های آمریکا و اسرائیل سکوت پیشه کنند و دم بر نیاورند و شاهد قتل عام فرزندان معنوی رسول الله (ص) شوند؟
به واقع این گروه در برابر خدا و پیامبر مهربان اسلام چه پاسخی خواهند داشت ؟ پیامبری که فرمود :
مَنْ أَصْبَحَ لَا یَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ [1]
خدایا تو شاهد باش ما امت رسول الله (ص) و پیروان عترت طاهره اش با هر چه در توان داریم آماده ایم تا به یاری خواهران و برادران مظلوممان در غزه بشتابیم و اکنون با بیان و بنان این وظیفه را فریاد می کنیم تا شاهدی باشد بر مسئولیت شیعه بودن و مسلمان بودنمان .