سلام ، موافقم ديد جالبيه ، اميدوارم همه اينجوري نگاه كنن
اما در مورد پيشنهاد فكر ميكنم اين بيشتر به عهده ما بچه هاست كه هميشه قدردان باشيم هميشه ارج و قرب بديم و دعاشون كنيم
طبق دستور قرآن:
و اَخْفِِضْ لَهُماجَناحَ الذُلِّ مِنَ الرَحْمَةِ
وَ قُل رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّياني صَغيرا
(ايه 24 سوره مباركه اسراء)
هميشه پرو بال لطف وخضوع بگستر به درگاهشان باخشوع
بكن روي خود را به پروردگار بگو اين سخن را تو با پروردگار
همانسان كه انهادَرِلطف و ناز ز خُردي به رويم نمودند باز
تو در حق آنها ترحُم نما بكن مهرباني بر ايشان روا
مادرا انشاءلله همه همنشين اُسوه ي زنان عالم شويد
بنام الله كه يادش همواره تطمئن القلوب است
سلام عليكم خواهرم
مهرباني و لطافت مادر را بارها ياد کرده ايم و ستوده ايم
ولي من لحظه هاي ناب خشم و قهر او را نيز مي ستايم لحظاتي که پايم در راه مي لغزيد و سوي بيراهه مي رفتم لحظاتي که دست به خطا مي بردم و از سر جهل راه عصيان پيش مي گرفتم.
نه به کلام او دل مي سپردم و نه به نگاه زنهار زده اش وقعي مي نهادم.
سر در جيب جهالت فرو کرده، راه خود مي رفتم و او چون کوهي سترگ، راه بر من مي بست.
چون رودي خروشان مي خروشيد، آن گونه که خود را خردتر از آن مي ديدم که نافرماني کنم
و چه زود پرده جهالتم دريده مي شد و چشم دلم گشوده،
و مي ديدم که با آن خشم لبريز از مهرباني اش، چگونه راه مرا بر پرتگاه خطا بسته است
و آن گاه، فروتنانه به سپاسش مي نشستم.
