بسم الله النور

سلام دارم عطيه خانم نوشته ي شما و مثالي كه زديد جالب بود .كاش همه ي ما انسانها اين آگاهي و ايمان و دانش را داشته باشيم كه بايد آماده مرگ باشيم .چطور مي شود كه يك دوست براي ما هديه مي آورد آن را قبول مي كنيم و خوشحال مي شويم مرگ را مثل هديه اي ببينيم و آن را قبول كنيم .و يا فكر مي كنم وقتي كسي به ما امانتي را مي دهد و امانت داشتن خيلي سخت است اگر خوب امانت داري كرده باشيم با بي صبري منتظر هستيم تا صاحب امانت زود تر بيايد و امانت را به او تحويل بدهيم .وقتي مي آيد از آمدنش خوشحال مي شويم خب جان و روح و فطرت تميز و بي گناه را خدا به ما امانت داده خوش به حال مومنان واقعي كه اين امانت را خوب محافظت كرده اند و بدون كمترين ضرر و آلودگي و گناه آن را به حضرت حق بر مي گردانند. آن وقت است كه مرگ براي انسان اسان مي شود و مثل خودن آب گوارا براي يك تشنه لذت بخش مي شود.

خدا به همه ما عمر بابركت و با معنويت بدهد.