بسم الّله الرحمن الرحیم

پارو ؛وسیله که داشت از یاد کودکان ونوجوانان می رفت ؛داشت یادمان می رفت ؛برف پاروکردن وشستن فرش وپارو کردن آن؛ خلاصه کلاً پارو وکار آیی هایش رافراموش کرده بودیم و در عصر تکنولوژی فرش را فرش شویی ؛برف هم که بماند ..بر عصر گرما اندکی بیش نبود . وحالا که لطف الهی شا مل حال ما شده وباعث شادی  ونشاط همه؛ دیدن بعضی چیزها درد آور است. ما مسمانیم وباید وقت گرفتاری یکدیگر را یاری کنیم ؛ولی در این زمان افراد سود جو تا چشمشان به مشکلات  مردم می خورد تنها به یاد خودشون هستن؛ بس ؛درد اینجا بود که پاروی فراموش شده بقدری عزیز شد که از 8 هزار تومان تا 12 یا 13 هزار تومان به فروش می رسید

ومردم که نیاز داشتند مجبور به خرید ؛چرا ما انسانها حتی در این ماه که ماه درس گرفتن آزادگی  ا ست ؛باز بهم نوع خود رحم نمی کنیم وحتی به لقمه ای که می خوریم وحلال وحرامش فکر نمی کنیم .یاد کلام امام حسین (ع) افتادم که فرمودند: شکم هایشان از لقمه ی حرام پر شده وحرف حق را نمی شنوند  . امید وارم ما از آن دسته مسلمانان  نباشیم  ودر موقعی که مردم در سختی هستند بیشتر از قبل مرا عاتشان را بکنیم ویاریشان تا خدا و رسولمان(ص) از ما راضی وخشنود باشند .انشاء الّله