دیشب دیر وقت تلفن زنگ زد و یکی از اقوام خبر داد که برای نهار فردا با خانوداه اش مهمان ما خواهد بود . این در حالی بود که فردا من و همسرم هر دو از اول صبح تا 12 ظهر کلاس داشتیم . من از قبل با اینکه هیچ اطلاعی نداشتم برای پذیرائی آماده بودم به طوری که حتی سالاد نهار را هم آماده کرده بودم و از جهت غذا هم خورشتهای خوبی را از قبل توی فریزر منزل آماده گذاشته بودم و برای پذیرایی از مهمانم کافی بود که اونها را از یخچال بیرون بیارم و گرم کنم . خلاصه آماده بودم تا نه تنها یک پذیرایی معمولی بلکه پذیرایی خوبی انجام بدم .

به همین دلیل بود که وقتی اون موقع شب به من خبر دادن که فردا به منزلمان می آیند و من هم از صبح فردا تا ظهر نمی تونستم خانه باشم ، بدون هیچ استرس و نگرانی و بسیار آرام و مطمئن از پیشنهادشون استقبال کردم .

یک لحظه به فکر فرو رفتم و یاد این جمله امام مجتبی (ع) افتادم که : (حَصِّل زَادَکَ قَبلَ حُلولِ أَجَلِک) یعنی قبل از آن که مرگ تو را دریابد توشه ات را آماده کن . با خودم گفتم ای کاش همانطور که در زندگی دنیامون وقتی همه چیزمون آماده است اصلا دل شوره نداریم و دلمون آرام و مطمئنه ، کمی هم برای سفر بزرگ آخرتمون فکر می کردیم و قبل از اینکه صدای فرشته مرگ را بشنویم بارمون را بسته باشیم ، جوری که با آرامش و اطمینان از آمدن پیک ملاقات خدا استقبال کنیم .

خدایا کمکون کن تا بتونیم به موقع توشه سفر به سوی لقای تو را قبل از این که دیر بشه فراهم کنیم .

حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند

محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید

هم مگر پیش نهد طلف شما گامی چند